Verhalen van hoop: over verwachten en verlangen
‘Stil maar, wacht maar, alles wordt nieuw. De hemel en de aarde.’ Zo stond ik als vierjarige in mijn mooiste jurkje samen met mijn oudere zus te zingen in de Pauluskerk in Baarn. Vol overtuiging: mij was voorgelezen en geleerd dat wie in God gelooft, op Hem vertrouwt en Hem liefheeft een gelukkige toekomst voor zich heeft. Geloof, Hoop en Liefde als christelijke deugden. Later leerde ik dat ook in andere religies Hoop een belangrijk thema is. Hoop doet leven.
Hoop is de verwachting dat een onzekere uitkomst gunstig zal blijken te zijn. Een verwachting is vaak een projectie: we verwachten van iets, iemand of een systeem dat een gunstige uitkomst wordt bereikt. ‘Ik hoop dat in 2022 de pandemie onder controle komt’, las ik in de krant. Deze hoop is eigenlijk een verwachting dat de wetenschap, de wereldleiders en de gemeenschap van mensen met elkaar precies weten wat te doen om de onzekere ontwikkeling van Covid-19 onder controle te krijgen. Verwachtingen komen niet altijd uit, met teleurstelling tot gevolg: boosheid op de leiders die weer hun belofte van ‘licht aan het eind van de tunnel’ niet waarmaken. Deze boosheid zien we alom.
Stil zijn en wachten bleken naarmate ik ouder werd niet echt voor mij weggelegd. Want leg je dan niet je lot volledig buiten jezelf? Neem je dan wel verantwoordelijkheid voor je toekomst en die van de mensen om je heen, de aarde? Is de toekomst niet een combinatie van wat je kiest en doet en wat je overkomt?
En zo veranderde voor mij hoop van een passieve verwachting naar een actieve vorm van verlangen, waarbij ik streef naar een gewenste uitkomst door er persoonlijk alles aan te doen om die uitkomst mogelijk te maken. Een verlangen is meer iets persoonlijks. Waar verlang ik dan precies naar als ik de zin ‘ik hoop dat…’ gebruik?
De missie van Deltares als onafhankelijk kennisinstituut voor toegepast onderzoek op het gebied van water en ondergrond, is een missie van hoop: ‘Enabling Delta Life’. Leven in gebieden die onder invloed staan van de watersystemen mogelijk blijven maken. Leren omgaan met de veranderingen die klimaatverandering met zich meebrengt. Hoop bieden voor de mensen die er al wonen en kinderen en kleinkinderen hebben. Hoop en vertrouwen bieden aan investeerders die aan klimaatadaptatie en biodiversiteitsherstel willen werken. Niet ‘stil maar, wacht maar’, maar ‘van ons laten horen en bieden van handelingsperspectief’.
Ik geloof in de kracht van Hoop: als activerende energie. Ik las het boek ‘Hoop’ van Joris Luyendijk waarin hij verhalen verzamelde van wetenschappers, kunstenaars en ondernemers over wat hen hoop geeft. Cynisme maakt dat mensen niets meer geloven, waardoor je ze van alles kunt wijsmaken. Daarom ging Luyendijk op zoek naar het tegenovergestelde: hoop. En ik werd blij van de vele verhalen.
Zullen we opnieuw verhalen verzamelen samen? 2022 als het jaar van de verhalen van hoop.