dec 22, 2017

Diversiteit

admin Geen categorie 1 Comment

Dit keer geen column van mijn hand over de teleurstellende doorstroom van vrouwen naar de top. Hierover wordt genoeg geschreven en het komt aan op daden. Wel een hartstochtelijk pleidooi voor het omarmen van verschillen en het zoeken naar gemeenschappelijkheid.

Hoe komt het toch dat we als mens moeite hebben om open te staan voor iets dat ogenschijnlijk anders is dan wijzelf? Ik denk dat we onze identiteit deels ontlenen aan de bevestiging uit onze kleine binnencirkel. Onze gezinnen en familie, onze klasgenoten en buurt, onze vrienden en collega’s. ‘Ons soort mensen’ verwijst dan niet naar de gehele mensensoort, maar naar mensen die op ons lijken. Maar deze onuitgesproken ‘groepsvorming’ heeft twee onbedoelde tekortkomingen: we vormen een onneembare veste voor andersdenkenden én we bevestigen te veel elkaars beelden van de werkelijkheid.

Afgelopen jaren voerde ik vele gesprekken met mensen buiten mijn vertrouwde cirkel: asielzoekers, MKB ondernemers, thuismoeders, universitair onderzoekers, PVV stemmers, en ga zo maar door. En die gesprekken hebben mij enorm verrijkt en hoopvol gestemd. Verrijkt omdat ik met andere ogen heb leren kijken naar de samenleving en mijn werk.

Mijn Irakese vriend liet mij zien dat de Nederlandse taal vol zit met klimaatuitspraken. Na regen komt zonneschijn zou in Irak nooit hetzelfde betekenen, eerder omgekeerd: na zonneschijn komt regen! En hoopvol, want – voorbij de vooroordelen – bleek uit al die gesprekken dat we opvallend veel te delen hebben met elkaar. Liefde voor het vaderland, liefde voor kinderen, een diep verlangen om iets goeds te doen en bij te dragen aan een goede toekomst voor onze kleinkinderen, het verlangen om gevoelens te mogen uiten en erkend te worden door anderen. Jezelf toestaan gelukkig te zijn, te midden van zo veel verwachtingen van anderen.

Kwaliteit door diversiteit, in onze samenleving, in ons werk en in ons leven.

Annemieke Nijhof, CEO van Tauw Group